Манаграфія прысвечана ваеннаму фальклору як унікальнай частцы традыцыйнай народнай спадчына беларусаў. У шырокім культурна-гістарычным катэксце ахарактарызаваны этапы развіцця беларускай фалькларыстыкі другой паловы XX ст., паказана роля асобных даследчыкаў і інстытутаў у збіранні і вывучэнні фальклору вайны. Асаблівая ўвага надаецца феномену беларускай ваеннай песні, які трактуецца як гстарычна абумоўленая стадыя функцыянавання народнапесеннай традыцыі. Прааналізаваны эпічыя творы, з’явы абрадавай традыцыі, павер’і і калектыўныя практыкі пераадолення вайны. Прыводзяцца архіўныя матэрыялы, большасць з якіх публікуецца ўпершыню.

Адрасуецца фалькларыстам, этнолагам, літаратуразнаўцам, культуролагам, а таксама ўсім, хто цікавіцца народнай культурай.